Jubileumset „150 jaren Märklin”.

„Krokodillen”. Als „Krokodil” werden de Zwitserse locomotieven voor het gebergte aangeduid, die zware goederentreinen over de Gotthard-hellingen trokken. Reden voor de naam was het type (geleed gelagerde voorbouwen, lang gestrekte vorm) en de kleur groen. Bij ritten door wisselstraten en tegenbogen „slingerde” de machine zich als een reptiel door de bogen. „6-assige locomotief voor de hoofdlijnen, alleen voor grote cirkel, getrouwe weergave van de ‘Krokodil-locomotief’ …,” zo werd in de Märklin-catalogus van 1933/34 de weergave van de modernste locomotief in Zwitserland voorgesteld. Het type en de trekkracht van de originele locomotief heeft indertijd dermate veel indruk op de mensen gemaakt, dat ze het synoniem voor vooruitgang en kracht werd. Een mythe die vanaf toen door de geschiedenis van Märklin trok. In alle door Märklin aangeboden bouwgrootten was dit legendarische voertuig aanwezig. Allereerst in spoor I en 0, dan in H0 en zelfs in Mini-Club, spoor Z. Overal vormde ze het topaanbod in het assortiment en werd daarmee het onofficiële „Wapendier” van Märklin. Gedurende de langste tijd van haar inzet op de Gotthard-helling domineerde de kleur groen en deed de oorspronkelijke kleur, bruin, bijna vergeten en daarom heeft Märklin pas in 1984, als aanbod rond het 125-jarige firmajubileum, een „Krokodil” in een gelimiteerd aantal, in spoor 1, in bruin op de markt gebracht. Een „Krokodil” in wit heeft daarentegen in werkelijkheid nooit bestaan. Niettemin bestelde een grote Märklin-handelaar uit New York afzonderlijke exemplaren grote locomotieven voor spoor 0 in speciale kleurstellingen. Hij koos die in het voorbeeld volledig ontypische kleur wit. De locomotieven kan in deze fantasiekleurstelling een bijzondere werking op de toeschouwer niet ontzegd worden. Niettemin bleef het om onbekende redenen slechts bij deze ene bestelling. Daardoor waren de locomotieven unicaten, die slechts bij weinigen onder ogen kwamen. Verbazingwekkend was dat ze in verzamelaarkringen zeer bekend waren. Vermoedelijk hierom: want wie kon zich nu een „Krokodil”, de Zwitserse gebergteloc, die qua type altijd groen was, in een witte kleur voorstellen.