Bouwdoos Anhalter station.

Het Anhalter station wordt wel tot de beroemdste van de Berlijnse stations gerekend. In de jaren van 1875 tot 1880 ontstond naar plannen van de architect Franz Schwechten een bouwwerk, zoals de wereld tot dan toe nog nooit gezien had, een representatief bouwwerk met een gewaagde stalen constructie, die tot ver over de grenzen van Berlijn opzien baarde. Maar ook de baksteen- en terracottatraditie vond hier een hoogtepunt. Berlijn Anhalter station, de mythe zit opgesloten in de naam. Zoals geen ander was het het vakantiestation voor de Berlijners. Het was draaipunt voor en het centrum de wijde wereld in. Het was de poort naar het zuiden. Van hieruit startten vele Berlijners hun reis naar Italië, Frankrijk of gewoon alleen maar naar Zuid-Duitsland. Van hieruit namen vele dromen hun aanvang. Berlijn Anhalter station, dat was puur bruisend leven, het was beginstation en eindpunt tegelijk. Hier was men midden in het hart van de hoofdstad. Vanaf de Askanische Platz, dat voor het Anhalter station lag, konden de Potsdamer Platz en het politieke centrum in slechts enkele minuten bereikt worden. Het Anhalter station was echter niet alleen het centrum voor de mensen; nee, ook voor de locomotieven. Vanaf 1923 kreeg het depot Anhalter station fabrieksnieuwe stoomlocomotieven van de serie 39 (P 10) toegewezen. Ze bepaalden net zo duidelijk het beeld als de legendarische snelverkeerstreinstellen SVT 137 van het type Hamburg. Maar ook tenderlocomotieven van de serie 74 waren in het Bw Anhalter station gestationeerd. Ze waren hoofdzakelijk op de Berlijnse stads-, ring- en voorstadslijnen ingezet. Berlijn Anhalter station, dat betekende adembenemende dynamiek en een eeuwig komen en gaan.