Stoomlocomotief met getrokken tender.

De "Lange Heinrich" Ingebed in de Noordwest-Duitse laagvlakte is het water- en moerasrijke Emsland aan het begin van de jaren zeventig tot het einde van het stoombedrijf bij de DB in oktober 1977 het mekka voor spoorwegenthousiasten uit de hele wereld geworden. De laatste stoomgiganten van de Deutsche Bundesbahn reden met reizigerstreinen tot Norddeich Mole en zware goederentreinen waren tussen Emden en de grote industriecentra aan Rhein en Ruhr onderweg. Ster op de Emslandlijn was de ,,Lange Heinrich" een 4000-t-ertstrein, die tussen Emden rangeerstation en Rheine constant met twee van de laatste grote goederentreinlocomotieven van de series 042, 043 en 044 bespannen was. De in de Emdener buitenhaven met de geïmporteerde grondstoffen beladen grootvolume onderlossers waren door stoom- en diesellocs in het rangeerstation getrokken en daar tot lange gesloten treinen met 2000 en 4000 t samengesteld. Voor de 2000-t-treinen was de krachtsontplooiing van een van de sterkste locomotieven nog net voldoende om de last over de licht hellende uitrit op het daarna vooral vlakke 140 km lange traject naar Rheine te brengen. De dubbel zo zware treinen van de ,,Lange Heinrich" eisten echter steeds de inzet van twee machines, die na een furieuze start en vaak met doorslaande wielen op gang kwamen. Bespannen waren de treinen overwegend met de oliegestookte machines van de serie 043 uit de depots Emden en Rheine. Vaak werden ook de combinaties van locomotieven uit de series 042 en 043 ingezet, soms ook twee 042"ers en af en toe sprongen ook nog de laatste kolengestookte 044"ers samen met de beide andere series bij, die bij een ombouw oliestook kregen en in 1967 hun intrede in het Bw Rheine gedaan hadden. Langs de lijn waren vele standplaatsen om indrukwekkende treinenfoto"s te maken. Zeer geliefd bij ervaren fotografen was een brug bij Aschendorf, zuidelijk van Papenburg. In een naar rechts verlopende spoorboog lieten de treinen zich bijna in hun gehele lengte fotograferen. Nog idealer en wel de beste plaats in Emsland was echter zuidelijk van Lathen. Het in een insnijding tussen twee zandduinen ingebedde naar links afbuigende traject bood een vrij schootsveld op een complete 4000-t-trein als de lichtverhoudingen goed waren. Voorwaarde was echter goed weer, precieze kennis van de dienstregeling en de aanwezigheid in de vroege morgen bij een nog laagstaande zon. Lang voordat de trein de insnijding inreed, kondigden een verre rookkolom en de duidelijk hoorbare uitlaatslagen zijn komst aan. Het wachten werd dan met de onvergetelijke aanblik van het gehele garnituur van de kop van de loc tot en met het einde van de uit vijftig voertuigen bestaande wagenrij beloond. (naar notities van Horst J. Obermayer).