Dieseltreinstel.

De snelste trein ter wereld. In de jaren 20 krijgt de Deutsche Reichsbahn-Gesellschaft steeds meer concurrentie. Auto´s en vliegtuigen maken het reizen individueler en sneller. De dagreis - ´s morgens heen, ´s avonds terug - wordt een attractieve aanbieding voor zakenlieden en mensen met veel geld. Als de Duitse Reichsbahn deze klanten niet wil verliezen, moet ze sneller worden. Na een eerste experiment met de railzeppelin (die met 230 km/u een wereldrecord voor railvoertuigen opleverde, dat 24 jaar lang gold), geeft de Duitse Reichsbahn de opdracht voor de bouw van een locomotief met verbrandingsmotor. Hij wordt in mei 1932 in dienst gesteld en verbindt de beide metropolen Berlijn en Hamburg. De snelle locomotief raast in 132 minuten over het 228 km lange traject. Met een gemiddelde snelheidvan bijna 128 km/u is deze trein de snelste trein ter wereld, die volgens dienstregeling rijdt; hij gaat dan ook de geschiedenis in als "Fliegende Hamburger". Het succes van de nieuwe sneltrein is enorm. Dus geeft de Duitse Reichsbahn de opdracht voor nog meer locomotieven. Dit type Hamburg is het voorbeeld voor ons model. De VT 137 - locomotieven krijgen constructieve verbeteringen, een veranderd frontgedeelte en zijn uitgerust voor het rijden in dubbeltractie. De aandrijving werkt volgens het dieselelektrisch principe. Op elk van de twee einddraaistellen bevindt zich een eenheid van een 12-cilinderdieselmotor en een generator. Ze fungeren als krachtinstallaties en produceren de stroom voor de elektrische motoren. Deze bevinden zich op de beide assen van het middelste Jacobs-draaistel, dat de twee helften van de wagen met elkaar verbindt. Het snelverkeersnet van de SVT wordt snel uitgebreid. Van Berlijn en terug rijdt het type Hamburg naar Keulen, Frankfurt, Leipzig, Stuttgart en München, ook tussen Hamburg en Keulen is er een directe verbinding. Als Backup houdt de Reichsbahn gestroomlijnde stoomlocs uit de serie 03 in reserve. Ze kunnen met een driedelige schortwagencompositie invallen als een SVT mocht uitvallen. Anders dan het prototype heeft het type Hamburg een veelvoudige regeling gekregen. Het traject van Berlijn naar Frankfurt wordt in dubbeltractie gereden. In Nürnberg worden de twee locomotieven van elkaar gescheiden, ze rijden afzonderlijk naar Stuttgart resp. naar München verder. Om hierbij geen tijd te verliezen, is het treinpersoneel en het personeel van het station speciaal voor dit manoeuver opgeleid. Al na één minuut oponthoud vertrekt de eerste locmotief en na nog een minuut vertrekt ook de tweede locmotief weer. Op de terugweg worden ze dan allebei in Nürnberg weer aan elkaar gekoppeld. Deze manier van dubbeltractie kennen wij tegenwoordig van de ICE 2.