Tenderlocomotief.

Toen de Beierse Gt 2x4/4 100 jaar geleden in dienst werd gesteld, gold hij als de grootste en krachtigste tenderlocomotief in de "oude wereld" en vormde hij de bekroning van de Maller-locbouw in Europa. In het gebied van de Bayerische Staatsbahn waren het met name drie steile trajecten (Laufach – Heigenbrücken, Frankenwaldrampe Pressig-Rothenkirchen – Steinbach a.W. – Probstzella en de helling van Neuenmarkt-Wirsberg naar Marktschorgast) die in de eerste jaren van de 20e eeuw voor problemen zorgden als gevolg van de gestegen totale treingewichten. De beschikbare locs waren niet in staat, de arriverende goederentreinen alleen of ongedeeld verder te voeren. Destijds moest bijvoorbeeld een trein van circa 670 ton met twee opdruklocomotieven de berg over worden gebracht. Daarom ontwikkelden locbouwer Maffei in 1913 de Gt 2x4/4 met de asindeling D’Dh4vt. De machine had twee aandrijfmechanismen met elk vier gekoppelde assen. De aandrijving vond plaats via de derde gekoppelde as. De wielbasis bedroeg in totaal 12.200 mm. De oververhitter-compounduitvoering vereiste voor het voorste draaistel flexibele stoomleidingen naar de lagedrukcilinders. De 15 in de jaren 1913/1914 geleverde machines waren aanzienlijk sneller en tot drie maal zo krachtig als de tot dan toe beschikbare goederenlocs, zodat er duidelijke besparingen op het gebied van locomotieven en personeel mogelijk waren. Al bij een van de eerste proefritten toonden de nieuwe locs wat ze waard waren: een 1.000 ton zware goederentrein kon met een trek- en een opdrukloc van het type Gt 2x4/4 binnen 38 in plaats van binnen 80 minuten van Pressig-Rothenkirchen naar Steinbach a.W. worden gebracht. In totaal leverden de proefritten rijtijdbesparingen van meer dan 50% op. Met de Pruisische T 20 kreeg de Gt 2x4/4 in 1922 een serieuze concurrent, die met 30 ton minder gewicht minstens dezelfde prestaties kon leveren. Daarom werd de bestelling van nog tien exemplaren van de Gt 2x4/4 enigszins verbeterd in constructief opzicht. Deze machines kregen een groter verdampingsoppervlak, een grotere cilinderdiameter bij de hogedrukcilinders en een korte schoorsteen zonder opzet. De steenkoolvoorraad steeg met een halve ton en verder gingen de belasting per as en het gewicht in rijvaardige staat omhoog. Alle 25 machines werden door de DRGin het bestand opgenomen onder de dienstnummers 96 001-025.