Reizigerstreinlocomotief met getrokken tender.

De Pruisische P 10 was de laatste constructie van een reizigerstreinlocomotief van de Preussische Staatsbahn en vormde ook tegelijkertijd de overgang naar de eenheids-locomotieven van de serie 01 en 03. De P 10 ontstond uit de noodzaak zware treinen in het heuvelland met lange hellingen te trekken. Ze was het enige 4-voudig gekoppelde en het sterkste reizigerstreintype van de Duitse Länderbahnen. Als "Königin der Mittelgebirge" trok ze niet alleen sneltreinen naar Berlijn, maar ze was in Silezië, Saksen en Thüringen net zo goed onderweg als in Baden, Beieren en Württemberg. In totaal werden tot 1927 door verschillende locfabrieken 260 locomotieven gebouwd. De eerste ontwerptekeningen stonden echter reeds in 1919 ter beschikking. Door de Deutsche Reichsbahn-Gesellschaft (DRG) werd dit type eerst als serie 17 en later als serie 39 gevoerd. Het grootste deel van de locomotieven stond nog lang na het eind van de Tweede Wereldoorlog aan de beide Duitse spoorwegdirecties ter beschikking. Vele locs kregen bij de Deutsche Bundesbahn (DB) de kleine Wittewindleibladen en eenheidstenders van het type 2"2"T34. In de zomer van 1967 werden de laatste locomotieven buiten dienst gesteld.