Elektrische locomotief.

De ontwikkeling van de elektrische locomotief van de serie E 18 vormt tot op heden een hoogtepunt in de Duitse locomotiefbouw. Markant kenmerk is de aërodynamisch uitgevoerde kopvorm, die de E 18 een elegante en ranke verschijning verleende. Niet voor niets wordt de E 18 ook als "Königin" van de sporen aangeduid. Toen in mei 1935 in het Münchense Hauptbahnhof de als E 18 01 aangeduide eerste locomotief van deze serie voorgesteld werd, zorgde ze voor aanzienlijk opzien. Tot op heden straalt ze elegantie en tijdloze schoonheid in vorm en functie uit. Daarvoor kreeg ze ook de hoogste onderscheidingen, zoals een drievoudige Grand Prix en een erediploma tijdens de Internationale Wereldtentoonstelling 1937 in Parijs. Hoewel de E 18 in de jaren dertig als sneltreinlocomotief ontwikkeld werd, bewees ze zich in de loop van haar tientallen jaren durende inzet als een echte universele loc. Nauwelijks een andere elektrische loc kon zich beroepen op een breder inzetspectrum. Ze trok bijna elke treinsoort. De E 18 trok Pruisische coupérijtuigen net zo gemakkelijk als in de sneltreindienst de Schürzen-rijtuigen. Zelfs in het buurtverkeer was de E 18 met middeninstaprijtuigen en Silberlingen in gebruik. Uit de ranke sneltreinlocs uit de jaren "30 groeiden in de loop der jaren echte werkpaarden.