"Schort"-rijtuig.

In de jaren dertig werkten de Reichsbahn en de industrie niet alleen aan de verbetering van de aërodynamica van de locomotieven. Ook de sneltreinrijtuigen moesten een gestroomlijnde vorm krijgen. Daarmee wilde de Reichsbahn vooral de reissnelheid verhogen. Bovendien stond een lager verbruik van kolen en water op het verlanglijstje van de Bundesbahn. Bijzonder duidelijk waren de veranderingen aan de einden van de rijtuigen te zien. Daar kwamen de zijwanden tot op 150 mm van de buffers. De deuren lagen niet meer iets naar achteren, maar lagen met de zijwand op één vlak. Ín de zijwand bevonden zich zogenaamde schorten, die het bovenste gedeelte van de draaistellen afdekten. Door deze "schorten" kreeg deze rijtuigfamilie haar naam: "Schort"-rijtuigen. Door deze extra uitrusting werd het gewicht van de eerste uitvoering circa een ton zwaarder dan het technisch identieke standaardrijtuig. Net als bij andere constructies ontstonden ook hier verschillende uitvoeringen. Eerst kreeg de Reichsbahn schortrijtuigen van de 3de klasse. Ze beschikten over negen coupés en boden dus genoeg plaats aan 72 reizigers. Na het afschaffen van de derde klasse reden ze bij de Bundesbahn als 2de klasse rijtuigen, voordat ze voor de moderne 26,4 m-rijtuigen plaats moesten maken.