Zware tenderlocomotief.

Ooit was er een serie 96 ... Drie hellingrijke trajecten met stijgingen van 20 tot 25 promille dwongen de Bayerische Staatseisenbahnen aan het begin van de twintigste eeuw buitengewoon krachtige stoomlocomotieven aan te schaffen. De ketel moest op grond van het vereiste vermogen groot gedimensioneerd zijn, de asdruk mocht echter de 15 ton niet overschrijden. De totale massa van ongeveer 120 ton moest daarom over acht wielstellen verdeeld worden. De Münchener Lokomotivfabrik J. A. Maffei voltooide uiterlijk november 1913 de eerste van de nieuwe Beierse Gt 2x4/4. Deze loc droeg het bedrijfsnummer 5751. In de jaren twintig kreeg ze de aanduiding 96 001. De met een hoge- en lagedrukdrijfwerk uitgeruste machine leverde maximaal 1300 pk. Op een helling van 20 promille was ze in staat een ongeveer 800 ton zware trein met 20 km/h te trekken. Een Gt 2x4/4 verving maximaal drie van de tot dan ingezette opdruklocomotieven. In 1913 en 1914 leverde Maffei 15 locomotieven met de bedrijfsnummers 5751 tot 5765. In 1922 volgden nogmaals tien verbeterde locs met de bedrijfsnummers 5766 tot 5775. In het nummerplan van de Deutsche Reichsbahn verschenen ze als 96 001 tot 96 025. De locomotieven waren altijd op de dienst op hellingen ingezet. De laatste 16 in West-Duitsland aanwezige 96"ers werden in oktober 1948 bij de Reichsbahndirection Nürnberg buiten dienst gesteld. Twee waren nog tot 1949/50 bij het Reichsbahn-Ausbesserungswerk Stendal in dienst.