Dieseltreinstel.

Snel zonder concurrentie - In de jaren 1920 erkende de Deutsche Reichsbahn-Gesellschaft de toenemende concurrentie door automobiel- en vliegverkeer. Ook toen waardeerden vooral zakenlieden en goed gesitueerden de snelle dagreizen - "s morgens heen, "s avonds terug. Juist deze veeleisende klanten wilde het spoor niet verliezen. Daarom moest het met aantrekkelijke aanbiedingen sneller worden. Na het succes van de veelbelovende sneltreintests met de via propellers aangedreven railzeppelin, die in zekere zin als "technologiedrager" bij zijn wereldrecordrit in juni 1931 een sensationele snelheid van 230 km/h bereikt had, gaf het spoor een tweedelige verbrandingstreinstel in opdracht. Het werd in mei 1932 in dienst gesteld en verbond de beide metropolen Berlijn en Hamburg. Het treinstel raasde over het 228 km lange traject in 132 minuten. Met gemiddeld bijna 128 km/h snelheid was het daarmee wereldwijd de snelste trein die volgens dienstregeling reed, en ging als "Fliegende Hamburger" de geschiedenis in. Het succes van het nieuwe snelverkeer was overweldigend. Daarom gaf de Reichsbahn meer treinstellen in opdracht. Dit type Hamburg dient als voorbeeld voor het Märklin-model. Na de bij de "Fliegende Hamburger" verzamelde ervaringen stroomden in de seriebouw voor de VT 137 constructieve verbeteringen in. Voorts kregen de treinstellen een bijzonder elegante, aërodynamische frontpartij en meervoudige regeling om in dubbeltractie te rijden. Voor de dieselelektrische aandrijving bevond zich boven elk van de beide einddraaistellen een eenheid met een 12-cilinder-dieselmotor en een generator. Deze aggregaten wekten de stroom voor de beide elektrische taatslagerrijmotoren in de assen van het centrale Jakobs-draaistel op. De DRG breidde haar snelverkeersnet dat met de SVT bediend werd, voortdurend uit. Van en naar Berlijn reden de treinstellen van het type Hamburg van en naar Köln, Frankfurt, Leipzig, Stuttgart en München. Ook tussen Hamburg en Köln was er een directe verbinding. Voor de zekerheid hield de Reichsbahn stroomlijnstoomlocs van de serie 03 in reserve. Naar behoefte kon deze met een driedelig garnituur Schürzenwagen bij eventuele uitval van een SVT inspringen. De in de serievoertuigen ingebouwde meervoudige regeling stond toe dat een groot deel van het traject van Berlijn naar Zuid-Duitsland in het begin in dubbeltractie zou rijden. Na de scheiding in Nürnberg reden de beide treinstellen afzonderlijk naar Stuttgart resp. München door. Speciaal geschoold trein- en stationspersoneel realiseerde de noodzakelijke koppelmanoeuvres vliegensvlug. Zo kon al na een minuut oponthoud de eerste, na nog een minuut het tweede treinstel doorrijden. Op de terugweg werden beide garnituren weer in Nürnberg verenigd. Dit soort dubbeltractie vinden wij tegenwoordig - zeven decennia later - ook bij de ICE 2.