Stuurstandrijtuig

Silberlinge – Een succesverhaal van DB De wagen van de Deutsche Bundesbahn die als "Silberling" wordt aangeduid, is een 26,4 m lang rijtuig met 2 instapzones met dubbele deuren, dat aan de de UIC-X-richtlijnen beantwoordt. De naam is een verwijzing naar de wagenbak, die bestaat uit gepolijst roestvrij staal. De rijtuigserie N, wat de officiële aanduiding voor de "Silberling" is, werd tussen 1961 en 1980 in verschillende types 5.000 maal geleverd en was lange tijd het belangrijkste rijtuig in het regionale verkeer van de DB. Afhankelijk van het type wegen de wagens 31-40 T en zijn toegelaten voor een topsnelheid van 120 tot 140 km/u. In een zuivere tweedeklassewagen is plaats voor 96 personen, in een wagen met beide klassen zijn er 30 zitplaatsen in 1e klasse en 46 in 2e klasse. Voor het trek-duwbedrijf stelde de Deutsche Bundesbahn verschillende stuurstandrijtuigen in bedrijf. De "Hazenkasten", een stuurstandrijtuig met uiterst krappe plaats voor de machinist, werd door de latere "Karlsruher Kopf" verdrongen. Dit stuurstandrijtuig had eveneens een bagagecompartiment en had wel moderne machinistencabines met meer ruimte. De naam is afgeleid van de reparatiewerf te Karlsruhe, waar de stuurstandrijtuigen werden omgebouwd. De "Silberling" was een universeel rijtuig dat van regionaal verkeer tot sneltreinverkeer en zelfs als versterkingswagen in interzonale treinen naar Berlijn werd ingezet. De N-wagens kregen zowel stoom-, diesel- als e-locomotieven als treinlocomotief voorgespannen en waren, net als vele andere wagens van de DB, in velerlei kleuren onderweg. En hoewel ze meestal muntgroen, verkeersrood of met talloze graffiti waren bedekt, bleven ze in de volksmond als "Silberlinge" bekend. Tot op vandaag rijden deze wagens bij de DB AG in verkeersrode kleur. Vergelijkbare series, die op de bouwprincipes van de "Silberlinge" gestoeld zijn, treffen we bijvoorbeeld in Luxemburg, Nederland en Polen aan.