Set sneltreinrijtuigen "Rheingold" .

Rheingold - Reizen als koningen. Na de catastrofe van de Eerste Wereldoorlog en de politieke veranderingen in Europa won reizen weer aan populariteit. Men gebruikte over grotere afstanden bijna uitsluitend het spoor, omdat het een snel en comfortabel vervoer beloofde. In het interlokale verkeer domineerde de privaatrechtelijk geleide slaap- en restauratierijtuigondernemingen, die een uitgebreid palet aan maximale luxe aanboden. De Deutsche Reichsbahn-Gesellschaft (DRG) wilde haar concurrentie niet dadenloos toezien en de jonge, zelfbewuste onderneming besloot met een luxe trein van internationale allure haar aanwezigheid op de rails in Europa te onderstrepen. In 1927 maakte de Deutsche Reichsbahn officieel de bestelling van sneltreinrijtuigen voor de vorming van FD-treinen bekend, die innovatie en comfort op rails moesten weergeven. Aan de bouw werd door de ‚Who is Who" van de Duitse rijtuigindustrie deelgenomen; o.a. de Waggon und Maschinenfabrik AG, Görlitz en de Waggonfabrik Wegmann & Co. Er werden in totaal 26 Rheingold-salonrijtuigen gebouwd: 4 rijtuigen 1ste klasse SA4ü, met 28 zitplaatsen 4 rijtuigen 1ste klasse SA4üK, met keuken en 20 zitplaatsen 8 rijtuigen 2de klasse SB4ü met 43 zitplaatsen 10 rijtuigen 2de klasse SB4üK, met keuken en 29 zitplaatsen. Ze vormen toentertijd met 23,50 m lengte de langste Duitse rijtuigen. De opbouwen waren geheel stalen constructies en het totale gewicht lag tussen 50 en 52 t: dus tot 12 t meer dan een normaal sneltreinrijtuig. Speciaal voor de "Rheingold"-serie werden draaistellen (Görlitz II schwer) ontwikkeld, die hoge treinsnelheden aankonden en een asstand van 3,60 m toonden. Bovendien waren er nog 3 bagagewagens SPw4ü met 19,68 m lengte over buffers en inrichtingen voor douane en hondentransport. Door hun uiterst elegante kleurstelling trokken de representatieve rijtuigen de aandacht en ze wekten interesse. Aanvankelijk was hun buitenkant pruimkleurig met een crème raamband gehouden, later violet/crème met de vanaf dan de bekende gouden "Rheingold"-beschrifting. De interieurs boden de hoogste luxe, in de eerste klasse zelfs afzonderlijke gestoffeerde zetels met hoge rugleuningen. Er werd op verschillende wensen van de reizigers ingegaan, daardoor waren er zowel coupés als ook grotere salons. De Rheingold hoefde vanaf het begin de vergelijking met de Orient-Express niet te schuwen en de reizigers genoten de luxe van de salonrijtuigen zoals vroeger alleen gekroonde hoofden die kenden. Het interieur was aan de smaak van de tijd aangepast, bekende Duitse kunstenaars en architecten droegen bij en onmiskenbaar weerspiegelden de invloeden van de kunstzinnige avant-gardistische hogeschool voor bouw en uitvoering in Dessau zich, waaraan de namen als Walter Gropius, Mies van der Rohe of Paul Klee verbonden zijn. De reizigers van de tussen Basel en Hoek van Holland verkerende trein werden de beste maaltijden op de zitplaats geboden en voor de toenmalige tijd uitzonderlijk douane werd de pascontrole in de rijdende trein uitgevoerd, wat de reistijd beduidend verkortte. Van de betekenis en het belang van de trein waren alle daaraan deelnemende spoorwegmaatschappijen overtuigd en het was een vanzelfsprekendheid dat altijd de sterkste en mooiste locs de Rheingold bespanden. Door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog vond de Rheingold een plotseling einde en zijn voertuigen werden bij het uitbreken van de oorlog afgesteld resp. voor speciale inzetten van de Wehrmacht en het Rode Kruis en na 1945 voor de bezettende machten gebruikt.