Railbus met stuurstandrijtuig.

Onvergetelijke brommer voor de zijlijn. De ervaringen met de door de Waggonfabrik Uerdingen ontwikkelde eenmotorige railbussen van de serie VT 95 (latere BR 795) bewezen de principiële geschiktheid van deze voertuigen voor de dringend noodzakelijke modernisering van het zijlijnverkeer. Intussen bleek hun motorisering vooral op lijnen met hellingen bij het bedrijf met bijwagen te zwak. Daarom volgden al een jaar later drie met twee 150-pk- (110 kW) Büssing-motoren uitgeruste prototypen railbus serie VT 98.9 (latere BR 798.9). Deze vervulden de in hen gestelde verwachtingen in ruime mate. De drie proefvoertuigen bezaten nog middelkoppelingen systeem Scharfenberg en lichte beugels met schokveren om bescherming te bieden tegen aanraking met voertuigen met standaardbuffers. De levering van de tweemotorige standaardrailbussen van de serie 98.95 (latere BR 798.5) begon vanaf 1955. Deze met 329 exemplaren gebouwde voertuigen kregen in tegenstelling tot de proefstellen nieuw ontwikkelde loopstellen met verbeterde rijeigenschappen en schroefkoppelingen, hulsbuffers en een reminstallatie van een standaardconstructie. Dit stond de krachtig gemotoriseerde treinstellen in voorkomend geval toe overgavegoederenwagens mee te nemen. Bovendien hadden de VT 98 een meervoudige regeling gekregen, die niet alleen keertreinbedrijf, maar ook de aankoppeling van een extra motorwagen aan het andere einde van de trein toestond. Passend bij dit treinstel werden ook passende stuurstandrijtuigen (VS 98) en bijwagens (VM 98) in dienst gesteld. De purperrode garnituren bepaalden al snel het beeld op Duitse zijlijnen, doordat ze in korte tijd de eerder nog met stoom bespannen treinen aflosten. De Uerdinger railbusgarnituren werden bij veel spoorreizigers blijvend in het geheugen geprent: de rode brommers waren decennialang synoniem voor mobiliteit in landelijke regio"s. Zo gaat het hart van veel treingebruikers tegenwoordig nog uit naar deze populaire "redders van de zijlijn" als toen ze in dienst gesteld werden.