Elektrische locomotief serie E 71.1

Al in 1906 besloten de Pruisische staatspoorwegen om het traject Magdeburg – Dessau – Leipzig – Halle te elektrificeren en in 1911 volgde het besluit tot elektrificatie van het Silezische bergtraject tussen Görlitz en het kolengebied van Waldenburg. Voor de exploitatie ervan bestelde de spoorwegdirectie Halle in juli 1912 nieuwe, grotere series elektrolocs, zoals 18 B’B‘-gekoppelde machines voor het goederenverkeer als EG 511-528 (de latere serie E 71). Al in het jaar daarna volgde een nabestelling van nog negen locs (EG 529-537). De EG 511 en 512 konden in het voorjaar van 1914 in bedrijf worden genomen en de EG 513 volgde pas in de zomer van 1915. Het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog vertraagde de bouw van de andere bestelde machines. Pas tussen 1920 en 1921 leverde de AEG de resterende EG 514-537. De DRG hernoemde in de herfst van 1926 alleen de EG 511 en 513-537 in E 71 11 en 13-37, omdat de EG 512 in datzelfde jaar vanwege een zwaar ongeval uit dienst moest worden genomen. Voor de toenmalige tijd stoelde de serie E 71 op een beslist modern concept: De aandrijving gebeurde via twee halfhoog in elk een draaistel gelagerde rijmotoren, die via een transmissie en sleufkoppelstangen op de aandrijfwielen werkten. Op beide kortgekoppelde draaistellen bevond zich de via glijpannen ondersteunde en met draaitappen geleide opbouw met de twee machinistencabines en aan elke zijde een afgerond bordes. De motorspanning werd door elektropneumatische veiligheidsschakelingen in elf continue rijstanden geregeld. Alle machines hadden vanaf 1923 de RBD Halle als thuisstation, maar de E 71 voldeed vanwege steeds zwaardere treklasten al snel niet meer aan de eisen. Met de levering van de nieuwe E 75 vanaf 1931 waren sommige exemplaren niet meer nodig, deze waren tot 1932 thuis op Bw Basel (E 71 11, 13, 14, 17, 22, 23, 25, 26, 29, 31, 32, 33 en 35). Daar losten ze op de Wiesen- und Wehratalbahn de oude Badische elektrolocs af en werden ze vanwege hun uiterlijk al snel "Bügeleisen" (strijkijzer) genoemd. Om in Baden ook gebruik in het personenvervoer mogelijk te maken, met onder andere een verhoging van de topsnelheid naar 65 km/h, werden de locs voorzien van verbeterde rijmotorventilatie, elektrische treinverwarming en BBC-veiligheidsschakeling. Tussen 1930 en 1946 werden de E 71 11, 15-17, 20, 21, 23-25, 27 en 33-37 al uit dienst genomen. Na de oprichting van de DB in 1949 reden er alleen nog bij Bw Basel negen machines (E 71 13, 14, 18, 19, 22, 26, 28, 29 en 32) op de Wiesen- und Wehratalbahn. Door het steeds moeilijker verkrijgbaar zijn van vervangende onderdelen werden de bejaarde machines vanaf 1957 vervangen door serie E 32. Op 2 juni 1957 waren de E 71 14, 18, 19, 22 en 26 uitgerangeerd. De laatste vier machines werden tussen november 1957 en december 1958 uitgerangeerd. Behouden bleven de E 71 19 (DB-Museum Koblenz), E 71 28 (Deutsches Technikmuseum Berlin) en E 71 30 (Verkehrsmuseum Dresden).