Diesellocomotief serie V 160

In 1956 sloot het Bundesbahn-Zentralamt München met Lokomotivfabrik Krupp in Essen een overeenkomst voor de ontwikkeling van een eenmotorige multifunctionele diesellocomotief. Oorspronkelijk was een machine met een nominaal vermogen van 1.600 pk en een seriecode overeenkomstig de toen gebruikelijke codering als V 160. De loc moest worden voorzien van twee machinistencabines, twee tweeassige draaistellen, een topsnelheid van 120 km/h, een maximale lengte over de buffers van zo'n 16.000 mm en voldoende treinverwarming voor een sneltrein met tien rijtuigen. In 1960/61 lever de firma Krupp zes prototypes als V 160 001-006, die waren uitgerust met verschillende 1.900 pk-motoren en aandrijvingen. In 1962/63 volgden nog vier machines (V 160 007-010) van Henschel. De eerste negen locs hadden onder de kopruit een fraai rond bordes, dat hen al snel de bijnaam "Lollo" (naar de Italiaanse filmster Gina Lollobrigida) opleverde. De tiende loc had echter het van de V 320 001 overgenomen hoekige, moderne front, dat het typische kenmerk van de hele V 160-familie zou worden. De vanaf 1968 met 216 001-010 aangeduide locomotieven uit de voorserie werden tussen 1978 en 1984 buiten bedrijf gesteld. De V 160 003 (DB-museum), V 160 001, 004 en 006 (Italië) bleven behouden, evenals de inmiddels weer naar Duitsland teruggehaalde V 160 002. Na een uitgebreide, in september 2015 voltooide revisie is deze vandaag in Duitsland als enige "Lollo" bedrijfsklaar. De andere locs uit de voorserie werden verschroot.