Elektrische locomotief.

Sneltreinstar met innemende elegantie. Reeds in 1933 had de Deutsche Reichsbahn-Gesellschaft (DRG) de AEG een krachtige locomotief voor de zware sneltreindienst laten ontwikkelen. Het concept van de vanaf 1935 als E 18 in dienst gestelde machines leunde in hoge mate op de techniek van de eerdere typen E 04 en E 17, omdat men met deze machines goede ervaringen opgedaan had. Niettemin volgde men bij de rijwerktechniek nieuwe wegen, doordat men beproefde elementen met progressieve nieuwe ontwikkelingen combineerde. Zo werden de loopeigenschappen duidelijk verbeterd. Daarenboven kregen de machines een bijzonder elegante vormgeving met karakteristiek geronde cabines. De E 18 overtuigde zowel formeel als vermogentechnisch. Ongetwijfeld wordt ze ook tegenwoordig nog tot de hoogtepunten van de Duitse locomotiefbouw gerekend. Naar aanleiding van de Parijse Wereldtentoonstelling in 1937 had de toen over de hele wereld gezien sterkste locomotief met één frame als hoogste onderscheiding de Grand Prix gekregen. Ook met het oog op de levensduur en de betrouwbaarheid kon dit elegante "trekpaard" schitteren: pas in 1984 werden de laatste - dan als serie 118 opgenomen - machines door de DB buiten dienst gesteld.