Stoomlocomotief 66 002

We schrijven het jaar 1948. Ook de spoorwegen herstellen langzaam maar zeker van de immense schade die veroorzaakt is door de Tweede Wereldoorlog, waarbij speciaal de locomotieven het doel vormden. Hoewel in de Verenigde Staten de diesellocomotieven allang aan hun zegetocht begonnen waren geloofden de Duitse ontwerpers nog steeds dat men niet binnen afzienbare tijd afscheid zou kunnen nemen van de stoomtractie. Daarom stelde het 'Planningsbureau voor Locomotieven' een uiterst ambitieus nieuwbouwprogramma op. Voor de dienst op hoofd- en nevenbanen moest een snelle, sterke standaard tenderlocomotief met het typenummer 66 gebouwd worden. Het ontwerp van deze nieuwe locomotief berustte op een vooroorlogs ontwerp van de firma Henschel in Kassel. Dit betekende drie aangedreven assen, twee naloop assen en een voorloop as. De verhoudingsgewijs grote maat van de drijfwielen van 1600 mm maakte een maximum snelheid van 100 km/u mogelijk met een geschat vermogen van 1170 pk. Ook aan het locomotiefpersoneel werd aandacht besteed. De 66 was voorzien van een volkomen dicht machinistenhuis, bovenlichten, vloerverwarming en beklede stoelen met rugleuningen. Helaas werden de beide prototypen pas in 1955 geleverd op een moment dat de jonge Bundesbahn al besloten had dat stoomtractie afgedaan had. Daarom werd, hoewel de prototypen bewezen hadden ruimschoots aan alle gestelde eisen te voldoen, de loc nooit in serieproductie genomen. De beide prototypes werden ingezet in Hessen, rondom Frankfurt en Gießen waarbij zij zelfs sneltreinen in hun reguliere omloop hadden staan. Beide locomotieven mochten nauwelijks meer dan tien jaar hun kunnen tonen. Ze verdwenen in 1967 naar het afstelspoor. 66 002 bleef bewaard als museumloc bij het Deutsche Gesellschaft voor Eisenbahngeschichte en kan als zeer goed geconserveerd model in het Museum Bochum-Dahlhausen bewonderd worden.