Elektrische locomotief.

Universeel en betrouwbaar. Na de grote economische wereldcrisis versnelde de Deutsche Reichsbahn vanaf 1930 de elektrificatie van haar net weer. Voor deze trajecten had men nieuwe sterke locomotieven nodig. Hiervoor had de Duitse spoorwegindustrie innovatieve concepten en prototypen voor moderne universele locomotieven ontwikkeld. Vooral de constructie van Siemens onderscheidde zich als beduidend progressiever ten opzichte van de eerder slechts doorontwikkelde Länderbahn-constructies. De als lichte universele locomotief geconcipieerde machine bezat een gelast frame, dat op twee tweeassige draaistellen met geïntegreerde bufferbalken steunde. Voor de aandrijving zorgden vier taatslagermotoren op de assen. Zo kon de compacte locomotief die geen loopas bezat, haar 78 t dienstgewicht volledig als wrijvingsgewicht op de drijfwielen overbrengen, zonder de kritische asdruk van 20 t te bereiken. De moderne motoren bereikten 2200 kW vermogen, dat zonder omstandig mechaniek direct op de assen beschikbaar was. Op een vlak traject bereikte de machine 90 km/h. Op de 178 locs die door deReichsbahn vanaf 1932 tot 1945 als E 44 aangeschaft waren, volgden bij de Bundesbahn in een latere serie nogmaals 7 exemplaren. De machines toonden zich als bijzonder goed geslaagd en golden bij de inzet volgens dienstregeling tot in de jaren tachtig van de afgelopen eeuw als bijna onverwoestbaar.