Reizigerstreinlocomotief met getrokken tender.

BR 39 – Sterke loc Lok in het middelgebergte. In 1919 begon Borsig in Berlijn met de ontwikkeling van een reizigerstreinlocomotief met getrokken tender en asindeling 1´D1´ "Mikado". Zijn taak zou voornamelijk bestaan uit het afhandelen van het zware sneltreinbedrijf in het middelgebergte. De loc was het vaakst op de Main-Weser-Bahn, de Eifelbahn, de Schwarzwaldbahn, de Gäubahn en in Saksen aan te treffen. Tussen 1922 en 1927 verlieten in totaal 260 exemplaren van de viervoudig gekoppelde machines de fabriekshallen. Ze werden door de Deutsche Reichsbahn Gesellschaft (DRG) als serie 39 opgenomen en maakten zich na de Tweede Wereldoorlog in beide Duitse staten onmisbaar. De 22.890 mm lange en 100,4 ton zware machines haalden met hun driecilinder-aandrijfmechanisme een maximumsnelheid van 110 km/uur en hadden een geïnduceerd vermogen van 1620 PSi. De BR 39 overschreed de vereiste belasting per as van 17 ton echter enigszins, zodat verschillende van de sterke locs pas na vernieuwing van de trajecten konden worden ingezet. De P 10 gold als de krachtigste reizigerstreinlocomotief van de Länderbahnen. Bij de Deutsche Bundesbahn kregen de meeste locomotieven Witte-windleiplaten en werd de tender pr2´2´ T 31,5 vervangen door de tender 2´2´ T 34. De BR 39 eindigde zijn inzet voor de DB in Stuttgart, waar in 1967 de laatste drie exemplaren afscheid namen van de actieve dienst.