Gestroomlijnde stoomlocomotief met getrokken tender.

05 003 - Stoomloc met cabine voorop In 1933 gaf de Deutsche Reichsbahn (DRG) opdracht aan de Firma Borsig voor het ontwerp en de bouw van twee driecilinder gestroomlijnde stoomlocomotieven van de serie 05, waarmee voor het eerst hoge rijsnelheden van 175 km/u en meer bereikt moesten worden. Reeds bij de presentatie van het ontwerp voor deze locs werd betwijfeld of het locpersoneel bij 17 km/u nog wel voldoende zicht zou hebben op het spoor en op de seinen. Daarom wensten de besluitvormende instanties de ontwikkeling van een derde locomotief met dezelfde prestaties waarbij het machinistenhuis zich net als bij een elektrische locomotief aan de voorzijde moest bevinden. Daarom bestelde de DRG in 1934 bij Borsig nog een derde sneltreinloc als 05 003 met een voorop geplaatst machinistenhuis. Om machinist en stoker niet van elkaar te scheiden, ontwierpen de constructeurs van Borsig een 2'C2'h3-machine die met een staande ketel vooraan achteruit reed, terwijl de tender achter de rookkamer was gekoppeld. Deze bouw maakte echter alleen oliestook of poederkoolverbranding toe. Omdat oliestook gezien de toenmalige staat van grondstoffen niet haalbaar was, werd besloten om de loc met een poederkoolstookinstallatie uit te rusten. In de herfst van 1937 vonden de eerste proefritten plaats op het traject Berlijn - Hamburg. Op dat moment was steenkoolpoeder nog niet beschikbaar, zodat werd besloten om eerst met bruinkoolpoeder te rijden. Zoals verwacht, leverde dat verbrandingstechnisch geen problemen op. Maar een hogere snelheid dan 156 km/u was echter niet haalbaar. De aansluitende pogingen met steenkoolpoeder leverden geen wezenlijk betere resultaten op. Als gevolg van de tweede wereldoorlog waren ingrijpende aanpassingen niet mogelijk, zodat de loc gedurende langere tijd buiten dienst bleef. Omdat het gebrek aan locomotieven in de zomer van 1944 ernstig toenam, dacht iemand aan de 05 003 en werd deze nog tot 14 februari 1945 in Bennigsdorf omgebouwd voor normaal gebruik met steenkolen. Op 15 februari 1945 werd de loc toegewezen aan het Bw Hamburg-Altona, waar hij nog beperkt werd ingezet en waar hij tot mei 1947 bleef opgesteld. Vervolgens werd hij op bevel van de Britse bezettingsmacht overgebracht naar het Bw Hamm vanwaar hij na een revisie in de sneltreindienstregeling tussen Hamm en Keulen reed, totdat hij in oktober 1947 als gevolg van schade opnieuw buiten dienst werd gesteld. Begin 1950 werd de 05 003 evenals de 05 001 en de 002 bij de firma Krauss-Maffei in München weer gereviseerd. Daarna belandde hij met de beide zustermachines in het Bw Hamm waarna hij volledig in bedrijf werd genomen. De locs werkten in een driedaags rooster en reden vanaf 1951 het langste traject tussen Hamburg en Keulen van 478 km. Vanaf 1953 reden ze zelfs kort gedurende een jaar de 703 km tussen Hamburg en Frankfurt (Main). In die periode leverden de machines ook hun beste prestaties. De 05 003 bereikte in augustus 1954 22.345 km. In de zomer van 1955 blonken de machines uit in de F-treindienst met de F 1/2 "Hanseat" de F 13/14 "Dompfeil" en de F 16 "Sachsenross". Een lange levensduur was hen echter niet beschoren, want als miniserie stonden ze op de slooplijst. De 05 003 werd op 9 september bedrijfsklaar gestald en en volgens beschikking van 16 juni 1958 werd hij buiten dienst gesteld en in 1960 gesloopt. Gedurende een relatief korte inzetperiode heeft hij een aanzienlijke 798.328 km gereden.