Goederentrein-stoomlocomotief met sleeptender

BR 41 met Altbau-ketel DB. De snelle goederentreinloc van de serie 41 behoort tot de late ontwikkelingen in het eenheidslocprogramma van de Deutsche Reichsbahn (DRG). Verschillende series waren identiek met de ongeveer gelijktijdig ontwikkelde series 06 en 45. Gemeenschappelijk daarmee was ook de constructieve bijzonderheid van de serie 41: de gemiddelde belasting per as kon eveneens naar keuze worden ingesteld op 18 ton of 20 ton, om een uitgebreidere inzet mogelijk te maken. Het onderstel was een nieuwe ontwikkeling, hetzelfde als bij de serie 03. Alleen moest bij de locs door de hogere keteldruk van 20 bar het ketelbouwmateriaal St47K worden gebruikt. Reeds in 1936 leverde de Berliner Maschinenbau AG, voorheen Louis Schwartzkopff, de beide prototypen 41 001 en 002 die eerst uitgebreid getest werden. Hierop volgden in 1938 met een paar constructieve wijzigingen 364 seriemachines die tot 1941 door bijna alle Duitse locomotieffabrieken geleverd werden. De bestelling voor 70 andere, reeds bestelde locomotieven werd door de DRG als gevolg van de tweede wereldoorlog ongedaan gemaakt ten behoeve van de overgangs- en oorlogslocomotieven. Net als bij andere machines vertoonde ook de St47K-ketel van de BR 41 na een aantal jaren tekenen van metaalmoeheid, omdat het ketelbouwmateriaal niet bestand was tegen veroudering en de lasnaden scheurden. Daardoor werd vanaf de herfst van 1941 eerst de keteldruk beperkt tot 16 bar. Verder kocht de DRG in 1943/44 in totaal 40 vervangende ketels gemaakt van het duidelijk degelijker ketelbouwmateriaal St34. Na de tweede wereldoorlog kwamen 220 locs terecht bij de DB en 124 bij de Deutsche Reichsbahn (DR) in de DDR. Omdat de beide staatsspoorwegen de BR 41 niet konden missen, werden talrijke machines van nieuwe ketels voorzien. Bij de DB werden 102 machines omgebouwd, die gelaste hoogvermogenketels kregen met een verbrandingskamer, en 40 machines met oliestook. Bij de niet omgebouwde machines kon door het aanhouden van de lagere keteldruk de schade aan de ketels binnen de grenzen blijven en met in die tussentijd aanzienlijk verbeterde lastechnieken ook grotendeels worden opgelost. De 41-ers met Altbau-ketel werden voor het grootste deel in de jaren 60 buiten dienst gesteld en slechts weinig locs maakten i n1968 acht nog de automatiserings-hernoeming mee naar serie 041. Als laatste machines werden in september 1970 de 041 253 en 334 bij Köln-Eifeltor opgesteld en op 27 november 1970 buiten dienst gesteld.