Goederentrein-stoomlocomotief met cabinetender.

Goederentrein-stoomlocomotief serie 50 Als laatste "zogenaamde" eenheids-stoomlocomotief onstonden kort voor het begin van de tweede wereldoorlog de machines van serie 50. Vanaf april tot juli 1939 bouwde Henschel de eerste twaalf exemplaren die al snel de meest geslaagde constructie van de DRG werd, want de rond 1.600 PK sterke en 80 km/u snelle 1É-machine ontwikkelde zich snel tot een universeel inzetbare, robuuste en betrouwbare loc. Als gevolg van het uitbreken van de tweede wereldoorlop op 1 september 1939 steeg de behoefte aan goederenlocs met sprongen en zo werden de twaalf prototypen in de loop van de volgende jaren gevolgd door nog eens 3.152 machines. Na afloop van de oorlog beschikte de DB nog altijd over meer dan 2.000 machines die vervolgens de kleine Witte- in plaats van de grote Wagner-windleiplaten kregen en waarbij vaak de omloopschorten ontbraken. Een groot probleem vormde in de jaren 50 bij goederentreinen de zogenaamde conducteurswagens die in onvoldoende hoeveelheden aanwezig waren. Daardoor ontstond het idee om in 751 cabines van de serie 50 een cabine voor het begeleidende personeel te bouwen. Twee grote ramen zorgden voor een goed uitzicht naar achteren op de trein en binnenin bevonden zich twee werkplekken met bureaulampen, een klapstoel met kussens, twee noodstoeltjes, een opklapbaar fonteintje, een plafondlamp, twee kasten, stoomverwarming, kookstel, een waterkan en kledinghaken. Tot het einde van het stoomtijdperk in 1977 bleef de serie 59 met of zonder cabinetender de allround-stoomloc voor goederen- en personentreinen op hoofd- en nevenlijnen.