Hogesnelheidstrein.

Voor het hogesnelheidsverkeer tussen Parijs, Oost-Frankrijk (Strassburg) en Zuid-Duitsland schafte de Franse spoorwegmaatschappij SNCF de Train à Grande Vitesse Parijs- Oost-Frankrijk Zuid-Duitsland' (TGV POS) aan. Kernstuk van de TGV POS is aanvankelijk de nieuwbouw van de hogesnelheidslijn, die Strasbourg beter met Parijs verbinden moet. Een reistijd van vier uur was gewoon niet meer doenlijk, als men een concurrent voor het individuele verkeer wilde zijn. Het nieuwe traject zou met een maximumsnelheid van 350 km/h bereden worden en goed 430 km lang zijn, en aansluitingen naar Nancy, Reims, Luxemburg en Basel vormen. De voertuigen van de TGV Est moesten met 350 km/h rijden. Op 9 mei 2000 spraken de DB AG en de SNCF een uniformiteit betreffende grensoverschrijdende voertuigen, rijwegen en seinen af. Door het krappe tijdplan en enkele onbepaaldheden was er geen gemeenschappelijke hogesnelheidstrein. In plaats daarvan zou een gemengd bedrijf van ICE en TGV plaatsvinden. Beide treinen moesten dan in het buurland een heleboel testritten doorlopen om een bedrijfstoelating te krijgen. De TGV POS is geen echt volledig nieuw ontwikkelde voertuiggeneratie. Veeleer gaat het bij de TGV POS om een mix van nieuwe locomotieven en middenrijtuigen van de TGV Réseau. De nieuwe locomotieven komen mechanisch in hoge mate met die van de TGV Thalys PBKA (Paris-Bruxelles-Köln/Amsterdam) overeen. De elektrische uitrusting voor drie stroomsystemen (25 kV/50 Hz en 1,5 kV= in Frankrijk, 15 kV/16 2/3 Hz in Duitsland en Zwitserland) is voor het eerst in asynchroontechniek met IGBT-geregelde draaistroom-asynchroonmotoren uitgevoerd. Op het dak zijn twee stroomafnemers opgesteld. De een met 1.650 mm brede schuit wordt voor 25 kV/50 Hz in Frankrijk en in Zwitserland gebruikt, de tweede met 1.950 mm brede schuit en gemetalliseerde koolsleepstukken wordt in Duitsland gebruikt. In Frankrijk moeten onder 1.500 V gelijkspanning vanwege de grote stromen de 1.950 mm-stroomafnemers van beide locomotieven opgezet zijn. De middenrijtuigen stammen van de TGV Réseau. Evenwel worden ze in de werkplaatsen Bischheim omvangrijk gemoderniseerd, technisch op de nieuwste stand gebracht en ze onderscheiden zich daarom opvallend van de andere TGV-generaties. Een treingarnituur bestaat uit twee locomotieven en acht middenrijtuigen. De middenrijtuigen zijn via Jakobs-draaistellen met elkaar verbonden en vormen zo een bedrijfseenheid. Vijf middenrijtuigen (een met bar) zijn voor de reizigers van de 2de klasse bedoeld en drie middenrijtuigen voeren de 1ste klasse. In totaal vinden 360 reizigers in de ongeveer 200 m lange TGV POS plaats. Tot op heden zijn er 19 eenheden met de nrs. 4401 tot 4419 aangeschaft, waarbij de eenheid 4406 in de tussentijd aan de SBB verkocht werd. In Frankrijk mogen ze op hun hogesnelheidslijn hun maximumsnelheid van 320 km/h rijden, in Duitsland is op de snelrijtrajecten maximaal 250 km/h toegestaan. Een bijzonderheid is de TGV 4402. Zijn locomotieven stelden met drie gemodificeerde middenrijtuigen als wereldrecordtrein V150 op de middag van 3 april 2007 op de LGV Est een nieuw, ongelooflijk snelheidswereldrecord voor railvoertuigen op. In 13 minuten trok de eenheid tot 574,8 km/h op. De beide locomotieven hebben hun opvallende wereldrecord-outfit behouden, tonen in het oog springend de bereikte snelheid en zijn af en toe zelfs in de Schwäbische ruimte te zien.