Elektrische locomotief.

"Seetal-Krokodil" De trajecten van de Zwitserse Seetalbahn bij Wildegg en Beromünster waren van 1910 tot 1930 met 5,5 kV/25 Hz geëlektrificeerd, een relict uit de particuliere spoorwegtijd. Met de nationalisatie van 1922 heeft de SBB tegelijk tot de standaardisering van de rijstroom en de aanschaf van een nieuwe locomotief besloten. Zo waren de in 1926 geleverde 3 machines De 6/6 al voor gewone rijstroom van 15 kV/ 16 2/3 Hz voorbereid. De "Seetal-Krokodil" draagt zijn naam met recht: de rijwerkconstructie komt in hoge mate overeen met de beroemde SBB-machine. Twee drijfwielgroepen (hier zonder voorloopwielen) dragen een driedelige opbouw. Omdat de Seetal-locs alleen maar lichter en gemakkelijker wendbaar moesten zijn, werden passende mechanische componenten van de parallel gebouwde kleine rangeerlocomotief Ee 3/3 gebruikt. Ieder drijfstel wordt door een motor via een blinde as en schuine stangen aangedreven, het totale vermogen bedraagt 850 kW, die 50 km/h mogelijk maken. Karakteristiek voor de machines zijn de grote luchtinlaten op de zijde van de apparaten voor de koeling van de transformatoren en de afzonderlijke dakstroomafnemer. De drie kleine Krokodillen waren tot 1983 bij de SBB in dienst, sinds de jaren '50 voornamelijk als rangeerlocs. De enig bewaard gebleven locomotief 15301 behoort heden tot de Oensingen-Balsthal-Bahn en wacht op de financiering van haar restauratie.