Zware diesellocomotief.

Als dieselelektrische exoten met een opvallend verleden verrijkten de dubbele locs van de serie V 188 (vanaf 1968: 288) tot 1972 het bestand van de Deutsche Bundesbahn. In de jaren 1939 had Krupp de opdracht voor de bouw van twee stuks supergeschut gekregen, die het grootste, ooit gebouwde artilleriegeschut vormde: de spoorwegkanonnen "Dora" en "Zware Gustav 2" met 80 cm kaliber en een reikwijdte van maximaal 47 km. In 1941 werd deze opdracht met nog een, iets verkleind geschut met de naam "Lange Gustav" voltooid. Drie treinen waren noodzakelijk om een reuzengeschut met een gewicht van circa 1.350 ton in stelling te brengen. Voor het rangeren en voor de voeding bij de opbouw en de inzet van dit reuzengeschut bestelde de Wehrmacht bij Krupp zes dubbele locomotieven met dieselelektrische krachtoverbrenging. Elke locomotiefeenheid van het type D 311 bestond uit twee kortgekoppelde helften met star frame en vier wielstellen. In elk deel bevond zich een 940 pk sterke, opgevoerde zescilinder seriemotor van MAN. Deze dreef een gelijkstroomgenerator aan, die op zijn beurt de vier "Tatzlagermotoren" van stroom voorzag. De elektrische uitrusting van de voertuigen kwam uit de Siemens-Schuckert-fabrieken in Berlijn. Cabines waren alleen aan de fronten van de "tweelinglocs" aanwezig. De beide eerste dubbele locs D 311.01A/B en 02A/B werden in oktober 1941 afgeleverd, twee andere machines volgden in augustus 1942. De beide laatste konden net als het derde geschut niet meer geproduceerd worden, omdat de productielocaties van Krupp door luchtaanvallen ernstig verwoest waren. Het eerst gebouwde, volledig overgedimensioneerde geschut "Dora" kwam slechts een enkele keer voor Sebastopol bij het front tot inzet en werd samen met het zustergeschut in 1945 opgeblazen. Drie van de vier dubbele locs, waarvan er twee tussen 1948 en 1951 bij Krauss-Maffei opgeknapt werden, hebben de oorlog daarentegen doorstaan. Bij de DB kregen ze de nummers V 188 001a/b (ex D 311.03A/B), V 188 002a/b (ex D 133.04A/B) en V 188 003a/b (ex D 311.02A/B). De laatste werd niet meer opgeknapt, maar bleef langere tijd als reserveonderdelenleverancier behouden. Vervolgens gingen de beide opgeknapte locs naar het Bw Aschaffenburg en maakten zich daar in de opdrukdienst op de Spessarthelling Laufach - Heigenbrücken nuttig. Hiervoor waren ze echter minder geschikt en daarom reden ze vanaf juli 1953 voor goederentreinen naar Schweinfurt, Bamberg en Dillenburg. In toenemende mate veroorzaakten de oude MAN-motoren echter problemen. Daarom kregen beide machines tot en met 1957/58 nieuwe Maybach-motoren van elk 1.000 pk (later 1.100 pk) vermogen en een nieuwe overbrenging van Gmeinder. Daarna functioneerden ze uitstekend en werden tot eind 1958 vanuit Bw Aschaffenburg, vervolgens vanuit Bw Gemünden en vanaf 1967/68 vanuit Bw Bamberg in de zware goederentreindienst ingezet. Na grotere schades moesten de beide oorlogsveteranen op 25 september 1969 (288 001) en op 15 juni 1972 (288 002) in het kader van de algemene typesanering de dienst verlaten. Niet veel later werden ze verschroot.