Stoomlocomotief.

Met de beruchte Geislinger Steige en de verbinding Bretten-Ulm bezaten de Königlich Württembergische Staatseisenbahnen twee trajecten met sterke hellingen, die alles van de locomotieven vergden. Omdat de treinlasten in de eerste jaren van de twintigste eeuw continu stegen, hadden de spoorwegen steeds sterkere locomotieven nodig die per as geen hogere belasting dan 16 t mochten hebben. Daarom waagden de ontwikkelaars in 1917 de stap naar de zesvoudig gekoppelde klasse K. Om een goede loop door de bogen te kunnen garanderen, waren de eerste en zesde gekoppelde as zijwaarts verschuifbaar. Bij de derde en vierde gekoppelde as nam de machinefabriek Esslingen 15 mm van de wielflens weg. De twee buitencilinders werkten op de vierde gekoppelde as, de twee binnencilinders op de derde. Bij testritten bleek dat de machines op hellingen buitengewoon goed functioneerden. Voor het vlakke land waren ze echter te sterk en daarom niet economisch. Ze bleven dus trouw aan hun eigen trajecten in het heuvelachtige Württemberg. In de Tweede Wereldoorlog kwamen enige locomotieven in Oostenrijk, Hongarije en Joegoslavië terecht. De Deutsche Bundesbahn nam de laatste K - sinds 1925 als serie 59.0 gekenmerkt - in 1953 uit de dienstregeling. In Oostenrijk reden de machines nog tot 1957 als serie 659.