Goederentrein-stoomlocomotief met getrokken tender.

Na intensieve proeven met de twee Franco-Crosti-locomotieven van de serie 42.90 besloot de Deutsche Bundesbahn om een aantal locs van de serie 50 overeenkomstig om te bouwen. Een Franco-Crosti ketel is in feite een gebruikelijke locketel met een daarachter geschakelde tweede ketel. Deze verwarmt het voedingswater met behulp van de langsstromende rookgassen. Deze tweede ketel wordt daarom rookgasvoorverwarmer genoemd. De Italiaanse constructeurs Franco en Crosti bouwden al in de jaren 1930 de eerste proefmachines met deze techniek. Dankzij het hogere rendement werd een kolenbesparing van ongeveer 20% gerealiseerd. Aan een zijde van de ketel stak de vlakke schorsteen omhoog, wat voor een markant verschijningsbeeld zorgde. De normale schoorsteen diende tijdens het bedrijf niet meer voor het uitstoten van de rookgassen; hiervoor was hij alleen nog maar tijdens het opstoken nodig. Ondanks het hogere rendement waren de exploitatiekosten relatief hoog omdat de voorverwarmingsketels zeer corrosiegevoelig waren. Henschel leverde van 1954 tot 1958 in totaal 31 locomotieven aan de Deutsche Bundesbahn, die als serie 50.40 werden ingedeeld. De 90,6 t zware locomotieven met twee cilinders hadden zowel vooruit als achteruit een maximumsnelheid van 80 km/uur en een geïnduceerd vermogen van 1.540 PSi. Ze werden in het Münsterland en in het Rijnland ingezet in het goederenverkeer tot ze in 1967 buitendienstgesteld en verschroot werden.