Electrische locomotief type 110.3

Tot het verwervingsprogramma van de jonge Deutsche Bundesbahn moest ook een electrische sneltreinlocomotief behoren. Zo ontstond het type E-10, die later hernoemd werd tot 110, die in kobaltblauwe uitmonstering op de rails kwam. Haar topsnelheid bedroeg ongeveer 150 km/u. In de loop van de jaren vonden de strategen van de DB dit tempo te laag en daarom ontstond het subtype 110.3. Bij deze machines mocht de naald van de snelheidsmeter doorklimmen tot 160 km/u. Door haar gestroomde uiterlijk trok de locomotief de aandacht van het publiek waardoor ze al snel de bijnaam "Strijkijzer" kreeg. De 110.3 bespande ook de eens zo beroemde treinen als bijvoorbeeld de "Rheingold" en vormde daarmee een opzienbarende combinatie. Later mocht ze zich ook voor auto-slaaptreinen bewijzen. Met deze treinen bereikte ze via Oostenrijk zelfs Jensenice, aan de grens met Slovenië. Uiteindelijk verdienden de loc's hun genadebrood voor regionale treinen die ze van München naar Innsbrück trokken. Natuurlijk kreeg ook de 110.3 het tegenwoordig weer graag geziene oriëntrode kleurschema met de typerende ruit op het front. Dankzij het elegante uiterlijk stonden deze locomotieven alle kleurschema's die ze in de loop van hun leven kregen opmerkelijk goed.

Voorbeeld: Locomotief type 110.3 van de Deutsche Bundesbahn (DB). Sneltreinlocomotief met aerodynamisch front, het zogenaamde "Strijkijzer". Kleur oriëntrood. Ombouw-uitvoering met rechthoekige lamellen-luchtroosters en rechthoekige ramen in de machineruimte maar zonder doorlopende regengoot, frontafdekplaten en bufferafdekking. Locomotiefnummer 110 371-2. Model in de uitvoering omstreeks 1993.