Set sneltrein.

In de jaren zestig begint de maatschappij van de Bondsrepubliek Duitsland zich langzaam te openen. De jeugdrevolte breekt politieke, verstarde conventies open. Beeldende kunstenaars rebelleren met de Pop-Art tegen overgeleverde visies. De bevleugelde en gemakkelijk verteerbare kunstvorm kon op alle terreinen van het leven doordringen. Zo viel ook de architectuur van de glazen tent voor het Olympiapark in München - ontworpen door de architect Benisch - ongedwongen en luchtig uit. De graficus Otl Aicher schiep voor de Olympische Spelen van 1972 een visueel concept, onder andere met de pasteltinten van de regenboog. Ook het spoor volgde deze trend. Het sombere donkergroen van de reizigersrijtuigen drukte zwaar op het gemoed. Naar het voorbeeld van de speciale kleurstelling van de Rheingold zocht men voor de sneltreinen naar frisse, dynamische kleuren, die de verschijningsvorm van het spoor positief moesten beïnvloeden. In 1970 gaf de Deutsche Bundesbahn de opdracht om 16 sneltreinrijtuigen in de kleurencombinatie kobaltblauw/kiezelgrijs te bouwen. Een tweede serie van 24 rijtuigen zou de kleuren chroomoxidegroen/ kiezelgrijs krijgen, maar dit idee werd intern en bij de reizigers niet erg enthousiast ontvangen. Alleen het kiezelgrijs van de zijwanden was overtuigend, voor de vensterbanden wenste men lichtere, vriendelijkere kleuren. In een tweede poging ontstonden intern rijtuigen met bloedoranje, kobaltblauwe, blauwlila, purperrode, roodviolette en groene vensterbanden. De zijwanden waren kiezelgrijs, de langsdragers en de onderstellen diepzwart, de daken ombergrijs. De 1ste klasse rijtuigen zijn door een goudgele streep gekenmerkt. Vervolgens werd een deel van de in 1970/71 geleverde zitrijtuigen geschilderd: 1ste klasse en 1ste/2de klasse in oranje, 2de klasse zitrijtuigen en 2de klasse met bagagecoupé in blauw, restauratie- en slaaprijtuigen en halfrestauratierijtuigen in rood en de bagagewagens in groen. De ongebruikelijke kleurenpracht leidde tot de bijnaam Pop-rijtuigen. In totaal kregen 146 rijtuigen een Pop-uiterlijk. De DB stuurde meestal kleurzuivere treinen van Bremen, Osnabrück, Norddeich en Dortmund naar München. Bovendien reden Pop-treinen op het traject Basel - Hamburg, later ook DC-treinen. De door de Pop-kleuren gesloten werkende vensterband gaf de rijtuigen een gestrekt en modern aanzien. Dit idee werd door andere spoorwegen gekopieerd. De kiezelgrijze zijwanden bleken echter zeer snel vuil te worden. Daarom koos de DB in 1974 oceaanblauw/ beige als nieuwe eenheidskleuren. De laatste Pop-rijtuigen waren in 1985 in München ondergebracht. Korte tijd daarna keerde het spoor met zijn nieuwe kleurenconcept voor reizigersrijtuigen naar de wezenlijke designelementen van de Pop-rijtuigen terug.