Set goederenwagens "Ertstransport"

Grootbedrijf

Staal is tegenwoordig nog steeds een van de belangrijkste bouwmaterialen. Niet verwonderlijk als je kijkt naar de bijzondere eigenschappen ervan: In verwarmde toestand kan het door smeden, walsen, persen en trekken in nagenoeg elke vorm worden gebracht. En met bepaalde legeringen kan het zeer taai en scheurvast of elastisch, harder of zachter, roestvrij of hittebestendig worden gemaakt. In totaal zijn er meer dan 2.000 verschillende staalsoorten. De basis van de staalproductie vormt het ruwijzer, dat uit ijzererts wordt gewonnen. Ijzererts bestaat voor het grootste deel uit ijzer en andere metalen, maar bevat ook onbruikbaar zogenoemd ganggesteente. De belangrijkste ijzerertsmineralen zijn magnetiet, hematiet en sideriet. Voor de staalproductie zijn de Duitse hoogovens en staalfabrieken vooral aangewezen op de import van ijzererts, waarbij het transport ervan in zo groot mogelijke hoeveelheden ineens moet plaatsvinden. In de jaren 50 was Emden met zijn stortgoedhaven het centrum voor ertsimport vanuit Kiruna in het noorden van Zweden. En helemaal toen in oktober 1963 een moderne en efficiënte omslaginstallatie voor erts in gebruik werd genomen. Eerst waren 2.000 ton zware ertstreinen voor het Ruhrgebied de norm, maar dit veranderde toen de hoogovens aan de Saar vanuit Emden van erts werden voorzien (omschakeling van Duitse erts op Zweedse en overzeese ertsen). Om te voldoen aan deze nieuwe vraag, combineerde de Bundesbahn twee ertstreinen tot een 4.000 ton zwaar treinstel. Deze "ertskanonnen" waren bij spoorwegvrienden populair, omdat ze tussen Emden en Rheine tot het midden van de jaren 70 door twee stoomlocs uit serie 043 werden getrokken. Door de steeds grotere vrachtschepen groeide het aandeel overzeese ertsen voortdurend. De echt grote ertsschepen konden vanwege hun diepgang niet meer aanmeren in de haven van Emden, waardoor de ertsimport zich in de jaren 80 steeds meer naar de grote haven van Rotterdam verplaatste. Deze vormt tegenwoordig de centrale schakel in de bevoorradingsketen van erts voor Duitsland, Oostenrijk en Nederland, want bijna 50% van de totale ijzerertsoverslag in Noordwest-Europa gebeurt in Rotterdam. Het highlight op de Duitse rails zijn vandaag de dag de tot wel 6.000 ton zware "ertskanonnen", die elke vier uur tussen Rotterdam en de hoogovens van Dillingen heen en weer rijden en door twee elektrische locomotieven uit serie 151 of 189 worden getrokken.