Set sneltreinrijtuigen 1 "Simplon-Oriënt-Express"

Grootbedrijf

Simplon-Oriënt-Express Na de Eerste Wereldmachten moesten de zegevierende mogendheden een nieuwe route voor de Oriënt-Express vinden, omdat in het Verdrag van Versailles onder andere was vastgelegd dat er geen treinen door Duitse en Oostenrijks-Hongaarse gebieden mochten rijden. Daardoor kwam er eigenlijk slechts één route ten zuiden van de Alpen in aanmerking, waarbij de Simplontunnel tussen Zwitserland en Italië nu een beslissende rol speelde. De tussen 1898 en 1905 (1e buis) en 1912 en 1921 (2e buis) gebouwde Simplontunnel was 19,8 km lang en tot het einde van de jaren 70 de langste bergtunnel ter wereld. Op 11 april 1919 reed de opnieuw in het leven geroepen "Simplon-Oriënt-Express" voor het eerst van Parijs via Zwitserland door de Simplontunnel naar Milaan en door naar Triëst. Aansluitende treinen zorgen in eerste instantie voor een verbinding via Zagreb naar Belgrado. Vanaf januari 1920 kon de Simplon-Oriënt-Express tot Belgrado worden doorgetrokken en in de zomer van dat jaar zelfs tot Instanboel (toen nog Constantinopel). Ook waren nu doorgaande rijtuigen naar Boekarest aangekoppeld. In de periode tussen de twee wereldoorlogen reed de Simplon-Oriënt-Express dagelijks. De reis begon in de avonduren op het Parijse station Gare de Lyon, nadat de met de "Flèche d´Or" (Gouden Pijl) aankomende doorgaande rijtuigen uit Calais (aansluiting op de kanaalferry naar Groot-Brittannië) waren aangekoppeld. Via Dijon, Vallorbe en Lausanne reed hij naar Brig en aansluitend door de Simplontunnel en verder naar het Italiaanse Domodossola. De volgende morgen ging de reis verder, via Stresa, Milaan, Verona, Venetië en Padua naar Triëst. Na Triëst volgde de tweede nachtelijke rit, via Ljubljana, Zagreb en Vinkovci naar Belgrado. De rijtuigen voor Boekarest werden in Vinkovci losgekoppeld en reden, om Hongaars grondgebied te vermijden, via Subotica, Timișoara, Orșova en Craiova naar de Roemeense hoofdstad. In Belgrado werden, afhankelijk van de weekdag, doorgaande rijtuigen van de sinds 1921 weer ingestelde "Oriënt-Express" aangekoppeld, evenals rijtuigen uit Berlijn, Oostende of Praag. De Simplon-Oriënt-Express zette zijn reis dan voort via Niș, Sofia en Swilengrad, tot hij na de derde nacht 's morgens het station van Istanboel-Sirkeci bereikte. In de jaren 20 en 30 evolueerde de nieuwe Simplon-Oriënt-Express tot het meest luxueuze vervoermiddel voor de Balkan, Turkije en het Nabije Oosten, favoriet bij diplomaten, kunstenaars, schrijvers en welgestelde toeristen. Een interessant weetje: in februari 1929 meldde het Franse weekblad l´Illustration een heftig incident. Zo'n 80 kilometer ten noorden van Istanboel, bij Tscherkessköy, zat de Simplon-Oriënt-Express vijf dagen lang vast in enorme sneeuwmassa's. Naar verluid inspireerde dit de schrijfster Agatha Christie tot haar roman "Moord in de Oriënt-Express". Zij reisde zelf ook graag met deze trein.