Dieselmotorwagen serie VT 92.5

Grootbedrijf

In de eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog was de ontwikkeling van toekomstgerichte constructies, vooral in de dieselsector, een opdracht die prioriteit had voor de net opgerichte Deutsche Bundesbahn. Daarom besloot de DB om de niet meer inzetbare DRG-motorwagens VT 872 en 874 als testlocomotieven te gebruiken. Deze zware, vierassige dieselelektrische voertuigen waren in 1932 aangeschaft voor het forenzenverkeer tussen Frankfurt en Wiesbaden. Ze betekenden het einde van de uit zware, geklinknagelde personenrijtuigen afgeleide motorwagens, maar de eerste toepassing van de krachtige 410 pk sterke motoren van Maybach vormde opnieuw het begin van de inzet van dieselmotorwagens op de hoofdtrajecten. In verbeterde vorm werd deze motor bij de DRG later een van de meest gebruikte motoren, die zowel voor het sneltrein- als regionale vervoer werd gebruikt. In 1949 kreeg MAN daarom de opdracht om de twee VT's als testlocomotieven voor nieuwe aandrijfinstallaties om te bouwen. Als nieuwe bedrijfsnummers waren VT 92 501 (voorheen VT 872) en VT 92 502 (voorheen VT 874) voorzien. Alleen de VT 872 werd echter daadwerkelijk omgebouwd. Zijn oude motor werd verwijderd en daarvoor in de plaats kwamen optioneel de nieuwe uniforme machine-installaties van MAN, Maybach of Daimler-Benz in actie. De elektrische aandrijving werd opgegeven en vervangen door een hydraulische versnellingsbak van Maybach of Voith. Maar niet alleen het binnenwerk werd volledig omgegooid, ook het uiterlijk onderging een ingrijpende metamorfose. Het voertuig kreeg een compleet nieuwe, gestroomlijnde opbouw (“Eierkopf” oftewel "eihoofd”) en werd daarmee het voorbeeld voor alle motorwagens in het eerste nieuwbouwprogramma van de DB (ET 30/56, ETA 176, VT 08/12). Daarnaast leverde de VT 92 501 echter ook een belangrijke bijdrage aan de ontwikkeling van de grote diesellocomotief V 200. In zijn eerste kleurstelling had de VT 92 501 een oranje vensterband met daaronder een roodbruine kleur, wat hem de bijnaam “coloradokever“ opleverde. Na afronding van de tests kreeg de VT 92 501 het volgens de richtlijnen geldende purperrode lakwerk. Vanaf 1956 was Nürnberg Hbf zijn thuisstation en trok hij als "locomotief” sneltreinen en personentreinen naar Amberg, Bayreuth en Furth im Wald, omdat hij zelf geen reizigerscompartiment meer had. In de vroege jaren '60 werd hij als sleepvoertuig aan reparatiewerf Nürnberg toegewezen, om defecte of te inspecteren dieselmotorwagens en aanhangwagens en stuurstandrijtuigen te verplaatsen. In 1978 kwam er een einde aan de inzet van de sinds 1968 met 692 501 aangeduide motorwagen. Aangezien er geen dringende reden was om hem te blijven onderhouden, werd de motorwagen op 21 december 1978 uit dienst genomen.