Reizigerstreinlocomotief met getrokken tender.

Grootbedrijf

BR P10/BR 39 – Sterke loc in het middelgebergte. In 1919 begonnen de ontwikkelingen bij de firma Borsig in Berlijn voor een reizigerstreinlocomotief met getrokken tender met de asindeling 1’D1’ „Mikado”. Haar takenpakket was vooral het trekken van de zware sneltreinen in het middelgebergte. Het meest was ze op de Main-Weser-Bahn, de Eifelbahn, de Schwarzwaldbahn, de Gäubahn en in Sachsen aan te treffen. Tussen 1922 en 1927 verlieten in totaal 260 exemplaren van de viervoudig gekoppelde machines de fabriekshallen, die de Deutsche Reichsbahn Gesellschaft (DRG) als serie 39 in het bestand opnam en na de Tweede Wereldoorlog kon ze in beide Duitse staten niet gemist worden. De 22.890 mm lange en 100,4 t zware machines bereikten met hun driecilinder drijfwerk een maximumsnelheid van 110 km/h en een geïndiceerd vermogen van 1.620 pki. De BR 39 overschreed echter de geëiste asdruk van 17 t een beetje, daardoor konden meerdere van de sterke locs pas na de uitbouw van de trajecten ingezet worden. De P 10 gold als de sterkste reizigerstreinlocomotief bij de Länderbahnen. Bij de Deutsche Bundesbahn kregen de meeste locomotieven Witte-windleibladen en de tender 2’2’ T 34, die de tender pr2’2’ T 31,5 vervingen. De BR 39 beëindigde hun inzet bij de DB in Stuttgart, waar in 1967 de laatste drie exemplaren uit de actieve dienst verdwenen. Voor de Deutsche Reichsbahn in de DDR waren de aldaar overgebleven 85 locomotieven onontbeerlijk en ze werden in het reconstructieprogramma opgenomen en daarna als serie 22 in het bestand opgenomen. De 39 230 van de Deutsche Bundesbahn werd voor het nageslacht behouden en men kan de indrukwekkende loc momenteel in het Duitse stoomlocmuseum in Neumarkt in Oberfranken, aan de voet van de beroemde en gevreesde „Schiefe Ebene” bezichtigen.