Gestroomlijnde stoomlocomotief BR 05 met sleeptender

Grootbedrijf

05 003 – stoomlocomotief met machinistencabine aan de voorzijde In 1933 gaf de Deutsche Reichsbahn (DRG) de firma Borsig de opdracht om twee gestroomlijnde stoomlocomotieven serie 05 met 3 cilinders te ontwerpen, waarmee voor het eerst snelheden van 175 km/u en hoger zouden kunnen worden gehaald. Al bij de presentatie van de ontwerpen voor deze locs rees de twijfel of machinisten bij 175 km/u nog wel voldoende overzicht over het traject en de signalering zouden hebben. Daarom eisten de beleidsmakers dat er een derde locomotief met hetzelfde vermogen zou worden ontwikkeld, waarbij de machinistencabine, net zoals bij elektrische locomotieven, aan de voorzijde zou worden geplaatst. En dus bestelde de DRG in 1934 nog een derde hoge-snelheidslococomotief bij Borsig, met de aanduiding 05 003 en aan de voorzijde geplaatste machinistencabine. Aangezien machinist en stoker niet mochten worden gescheiden, ontwierpen de constructeurs van Borsig een 2‘C2‘h3-machine, die met de buitenkist aan de voorzijde in hoofdrijrichting naar achteren liep, terwijl de tender achter de rookkast was aangekoppeld. Bij deze constructie was echter slechts één oliestook- of één poederkoolstookinrichting mogelijk. Aangezien een oliestookinrichting, rekening houdend met de toen beschikbare grondstoffen, niet in aanmerking kwam, werd besloten om de loc met een poederkoolstookinrichting uit te rusten. In de herfst van 1937 werden op het traject Berlijn - Hamburg de eerste proefritten uitgevoerd. Op dat moment was poederkool nog niet beschikbaar, daarom werd besloten om in eerste instantie poederbruinkool te gebruiken. Verbrandingstechnisch leverde dit weliswaar geen problemen op, maar er konden geen snelheden boven 156 km/u worden behaald. De daarna volgende pogingen met poederkool leverden ook geen wezenlijk beter resultaat op. De Tweede Wereldoorlog verhinderde fundamentele aanpassingen en zo bleef de loc gedurende een lange periode uitgerangeerd. Toen echter in de zomer van 1944 het gebrek aan locs nijpend werd, dacht men weer aan de 05 003 en werd deze, nog vóór 14 februari 1945, in Hennigsdorf omgebouwd voor normale steenkoolstook. Vanaf 15 februari 1945 werd hij aan de Bw Hamburg-Altona toegewezen, waar hij meermaals werd ingezet om vervolgens tot mei 1947 uitgerangeerd te blijven. Daarna is de loc, op bevel van de Britse bezettingsmacht, aan de Bw Hamm toegewezen en reed hij na een verbetering, volgens het sneltreindienstrooster tussen Hamm en Keulen, tot hij in oktober 1947 om reden van schade opnieuw buiten bedrijf werd gesteld. Begin 1950 werd de 05 003, evenals de 05 001 en 002 door de firma Krauss-Maffei in München gerevideerd. Daarna ging hij met zijn twee broers naar de Bw Hamm om nu echt in het spoorbedrijf te worden opgenomen. De locs kregen een driedaags dienstrooster en reden vanaf 1951 de langste rit tussen Hamburg en Keulen van 478 km. Vanaf 1953 reden zij zelfs korte tijd tussen Hamburg en Frankfurt am Main, een rit van maar liefst 703 km. Toen boden de machines ook hun beste prestaties. De 05 003 had in augustus 1954 22.345 km afgelegd. In de zomer van 1955 straalden de machines in de F-treindienst tussen de F 1/2 “Hanseat”, de F 13/14 “Dompfeil” en de F 16 “Sachsenross”. Een lange levensduur was de machines echter niet meer beschoren, want als splinterserie stonden ze op de nominatie om buiten gebruik te worden gesteld. De 05 003 werd op 9 september 1957 uitgerangeerd, per besluit van 16 juni 1958 buiten bedrijf gesteld en in 1960 verschroot. In zijn relatief korte inzetperiode had hij toch maar liefst 798.328 km afgelegd.