Motorwagentrein ICE 3 BR 403

Grootbedrijf

37788+43735 – BR 403 en uitbreidingsset 25 jaar geleden luidde een symbolische ICE-rally van Hamburg, Bonn, Mainz, Stuttgart en München naar het ICE-station Kassel-Wilhelmshöhe officieel het begin van de hogesnelheidstrein in. Alles begon met de eerste ICE van Hamburg-Altona naar München in het dienstregelingsrooster op 2 juni 1991: dit leidde het succesverhaal van de Duitse hogesnelheidstrein in. De witte ICE met de opvallende, rode strepen stond symbool voor het imago van de Duitse spoorwegen. Het stond en staat nog altijd voor modern, comfortabel en snel spoorwegverkeer in Duitsland. Naast duidelijk kortere reistijden stelden o.a. de airconditioning, brede, comfortabele opstapjes, de geluidswering en de hoogwaardige inrichting nieuwe maatstaven voor de reizigers. Reeds in het eerste jaar van de hogesnelheidstrein maakten ongeveer tien miljoen reizigers gebruik van de 25 beschikbare ICE-treinen. Maar op vandaag zijn per jaar bijna 80 miljoen reizigers in de ongeveer 250 ICE-treinen per dag onderweg. Sinds 1991 hebben deze treinen ondertussen meer dan 1,8 miljard kilometer afgelegd. Dit komt overeen met een traject dat ongeveer 4.700 keer van de Aarde naar de maan gaat. Uit de eerste ICE is ondertussen een hele groep ontstaan. Na de ICE 1 (BR 401) en ICE 2 (BR 402) met motorwagen, volgden de ICE 3 (BR 403/406) en ICE T (BR 411/415) met een modulair opgebouwd aandrijfconcept. Ook mag niet worden voorbijgegaan aan de met diesel aangedreven ICE TD (BR 605), de Velaro D/ICE 3 (BR 407) en de ICE 4 (BR 412), die al in de proeffase is. Maar de snelste van deze hele groep is nog altijd de ICE 3, met een topsnelheid van 330 km/u. Het resultaat van zijn bouw is afgestemd op de eisen gesteld door de nieuwe lijn Frankfurt – Köln, met hellingen tot 40 ‰ en een vereiste trajecttopsnelheid van 300 km/u. Ook moest deze trein kunnen worden ingezet op alle mogelijke stroomsystemen in de buurlanden en moest het mogelijk zijn om de daar geldende snelheidsbeperkingen na te leven. Hiertoe was het nodig om het tot dan gebruikte motorwagenconcept achterwege te laten en naar de "klassieke" motorwagen terug te keren. Vanuit aandrijftechnisch oogpunt bestaan de achtdelige ICE 3-stellen uit twee vierdelige, operationeel niet deelbare treinhelften, die in spiegelbeeld zijn samengesteld. Op de aangedreven eindwagen met omzetter (403.0 en 403.5) volgen een niet-aangedreven transfo-tussenwagen met de DB-stroomafnemer (403.1 en 403.6), een aangedreven tussenwagen met omzetter (403.2 en 403.7) evenals een niet-aangedreven tussenwagen (403.3 en 403.8), waar de accu en acculader zijn ondergebracht. Door het ontwerpbureau Alexander Neumeister in München werd bij de ICE-3 een nieuwe vorm gegeven aan de stroomtechnisch geoptimaliseerde voorzijde met de automatische Scharfenberg-koppeling, die achter een boegklep verstopt zit. De viersysteemtreinen (BR 406) zijn dienovereenkomstig opgebouwd. Deze ICE 3 rijden uitsluitend op de nieuwe lijn Frankfurt/Main – Köln en verdelen zich in Frankfurt en Köln in alle windrichtingen.