Dubbele set rangeerlocs

Grootbedrijf

"Halbschuh" SBB Ee 3/3 16311-16326 De toenemende elektrificatie van het Zwitserse spoorwegnet wekte tevens de behoefte aan elektrische rangeerlocomotieven. In tegenstelling tot stoomlocomotieven konden elektrische rangeerlocomotieven binnen korte tijd gebruiksklaar zijn en hadden ze alleen energie nodig als ze ook werkelijk in bedrijf waren. Na twee in 1923 in bedrijf genomen prototypen (Ee 3/4) schaften de SBB vanaf 1928 bij SLM en BBC een eerste reeks van 16 exemplaren aan. Deze gekoppelde drieassers konden als gevolg van de technische vooruitgang bij de gewichtsvermindering van de onderdelen zonder loopwielen worden geproduceerd en als Ee 3/3 16311-16326 worden ingedeeld. Ze hadden een cabine aan een uiteinde van de loc, wat samen met het ver naar voren getrokken dak al snel de min of meer liefdevolle bijnaam "Strijkijzer" of "Halve Schoen" opleverde. Kenmerkend was de Winterthur-aandrijving met schuine stangen van de door de motor aangedreven blinde as naar de reeks gekoppelde wielen. Door de met elkaar verbonden wielsets waren hoge trekkrachten mogelijk zonder dat individuele assen slipten. Dit concept werd indertijd ook bij sneller rijdende locs toegepast, maar de kracht lag toch vooral daar waar het op een hoge trekkracht aankomt. De locs werden bestuurd over een stappenschakelaar voor de vlakke baan met dertien rijniveaus die de spanning naar de motor regelden. Vanaf 1980 vond de stapsgewijze buitendienststelling van deze specifieke elektrische rangeerlocs. Eind 1997 moesten de vijf laatste nog bij de SBB aanwezige Ee 3/3 van deze serie de dienst verlaten. Een jaar langer hielden de eerder aan privébedrijven verkochte "Halbschuhe' het uit, die voor een deel doorreden tot 1995/96. Meerdere machines bleven bewaard, zoals de Ee 3/3 16318 in het Locorama in Romanshorn of de Ee 3/3 16311 van Swisstrain.