"Diesellocomotief serie 2048"

Met de invoering van de "Neue Austro-Takt" was er in 1991 bij de ÖBB een duidelijk gebrek aan diesellocomotieven. Als goedkope oplossing op korte termijn bleek het een goed idee om gebruikte locomotieven te kopen van de DB-reeks 211 (tot 1968: V 100.10). Daarna werden de V100-machines ter vervanging van de stoomlocomotiefreeksen 64 en 86 in de jaren '50 voor de lichte dienst op de hoofdlijnen en voor gemengde dienst op de secundaire lijnen ingezet. In samenwerking met de BZA München presenteerde MaK in Kiel in de late herfst van 1958 zes voorspanlocomotieven als V 100 000-005 (later V 100 1007 en 1001-1005) met motoren van 1.100 pk en de V 100 006 (later V 100 2001), die met een motor van 1.350 pk waren uitgerust. Typisch voor dit nieuwe locomotieftype was de hoekige, kantige vorm, die duidelijk op de V 60 was gebaseerd. De motoraandrijving werd over een elastische koppeling en aandrijfas op de hydraulische Voith-versnellingsbak overgedragen, die middels een faseaandrijving het rijden in lijnversnelling (maximumsnelheid 100 km/u) of in rangeerfunctie (maximumsnelheid 65 km/u) toeliet. De draaistellen werden nieuw gebouwd als gelaste buisconstructies waarop de wielasgeleiding via silentblokken waren bevestigd. De machine met vooraan een langere voorbouw was aan de buitenkant via een kapvormige schuifdeur goed toegankelijk. Na het succesverhaal van de testlocomotieven werd eind 1959 een eerste voorloperserie besteld van 36 machines (V 100 1008-1043), uitgerust met dieselmotoren met twaalf cilinders en 1.100 pk sterk. In 1961/62 volgde de seriebestelling van nog eens 322 machines. Deze universeel inzetbare machines trokken lichte en middelzware personentreinen, sneltreinen en goederentreinen op secundaire en hoofdtrajecten. In 1968 kregen de V 100.10 de op de computerafgestemde serieaanduiding 211, maar in augustus 2001 verdween die volledig uit het bestand van de DB. Tussen 1991 en 1994 verwierf de ÖBB via de locomotiefhandelaar Layritz in totaal 36 machines DB-211. Twee daarvan dienden voor gebruik van de onderdelen, en de rest ging als 2048 001-034 in bedrijf. Daarvoor was er natuurlijk een HU en een aantal wijzigingen, zoals de inbouw van een nieuwe Caterpillar-motor van het type 3512 in een uitvoering op nullast draaiend, de vervanging van het stoomverwarmingssysteem samen met voedingswaterreservoir door een tweede compressorsysteem, en de uitrusting met Webasto-verwarming en voorverwarming van het koelwater. Oorspronkelijk was een levensduur van ongeveer vijf jaar voorzien, maar de locomotieven moesten de dienst pas in 2003 verlaten. Ze konden allemaal nog worden doorverkocht en vonden vooral in Italië en Frankrijk grotendeels een nieuwe thuisbasis. Zes machines kwamen gedeeltelijk via omwegen in Oostenrijk terecht. Vijf daarvan vervolledigen als V 83-V 87 het bestand van de Salzburger Lokalbahn (SLB) en de 2048.024 is bij de Steiermärkische Landesbahnen (StLB) in bedrijf.