Containertransportwagen Laabs

Volkswagen en de Deutsche Bundesbahn ontwikkelden een uiterst creatief idee, toen ze in 1959 een Vertrag zur Bahnbeförderung von Motoren und Getrieben (overeenkomst voor vervoer van motoren en aan aandrijvingen over het spoor) tussen de afzonderlijke productievestigingen van Volkswagen sloten. Containers bestonden toen nog niet, zodat eerst gestandaardiseerde bakken werden ontwikkeld, die in eerste instantie op kortgekoppelde dubbele eenheden van lageboordwagens (zonder rongen) van het type R10 werden getransporteerd. Vanaf september 1959 werden motoren en versnellingsbakken over het spoor tussen de VW-fabrieken in Wolfsburg en Hannover getransporteerd. In plaats van de oude R10-wagens werden vanaf 1965 de nu omgebouwde rongenwagens van het type Rm(r)so 31 gebruikt. Er ontstonden toen opnieuw kortgekoppelde eenheden van telkens twee wagens type Klms 440. Bij deze wagens vervielen de rongen, de zij- en kopwanden, de handremmen, de remplatforms en de remhokjes. Ze hadden alleen nog een platte opbouw met een houten bodem, waarop de draagframes voor de bakken waren gemonteerd. De bakken zelf hadden weliswaar verschillende hoogten (1.546, 1.765 of 2.330 mm), maar dezelfde bodemafmetingen (2.900 x 2.650 mm), omdat ze in de draagframes van de wagen moesten passen. De transportbakken boden per lading plaats aan 36 motoren of 96 versnellingsbakken. Bij de binnen- en tussenwanden waren geleidingsrails aangebracht, waarop kleine verrijdbare draagstellen met het betreffende aantal motoren of versnellingsbakken erin konden worden geschoven. Voor het laden en lossen waren de zijwanden van de bakken voorzien van kleppen en deuren met een centrale vergrendeling. In 1966 reden de bakkenwagens voor het transport van motoren en versnellingsbakken tussen Hannover en Wolfsburg, Hannover en Emden en Hannover en Ingolstadt, evenals tussen Kassel-Baunatal en Emden, Wolfsburg en Ingolstadt en later ook Brussel. Met het begin van de fabricage van motoren en versnellingsbakken in de VW-fabriek in Salzgitter vanaf 1970 en de inlijving van Audi NSU Auto Union AG in het VW-concern kwamen daar de bestemmingen Salzgitter, Neckarsulm, Stuttgart en Osnabrück (Karman) bij. Als bijzonderheid bij het rangeren van deze wagens moet nog het volgende worden genoemd: Ze hadden een "bergverbod” en moesten om de afloophelling te vermijden in de uitrijgroep worden geschoven en mochten beslist niet te snel oprijden. Maar al tegen het eind van de jaren '60 werden de draagwagens langzaam verdrongen door verschillende types schuifwand- en schuifdakwagens, omdat hierbij geen bakken nodig waren en de draagstellen met motoren en versnellingsbakken direct konden worden geladen. En zo waren de bakkentransportwagens in de jaren '80 alweer geschiedenis.