Diesellocomotief Class 66

Dieselloc Class 66 (EMD JT42CWR) Deze voordelige dieselloc voor de Britse markt werd in 1985 in eerste instantie geproduceerd door de Amerikaanse fabrikant Electro-Motive Division (EMD), een 100% dochter van General Motors (GM). Het betrof een als Class 59 aangeduide, zesassige, dieselelektrische machine type EMD JT26CW-SS in hoekig ontwerp. Hij had een 2.460 kW sterke dieselmotor GM 16-645E3C, die voor wat betreft zijn buitenafmetingen beter bij het kleinere Britse profiel van de vrije ruimte paste. Als basis gebruikte EMD de in grote aantallen geproduceerde Amerikaanse diesellocs type SD40-2, die vanwege zijn beproefde, eenvoudige opbouw zeer betrouwbaar bleek. Voor Britse spoorwegondernemingen herbewerkte en verbeterde EMD midden jaren '90 de Class 59 als uiterlijk verregaand ongewijzigde locs met een krachtige GM-motor 12N-710G3B-EC van 2.350 kW in de Class 66 (type JT42CWR), die vanaf 1998 eerst bij Britse spoorwegondernemingen in gebruik werden genomen. Zijn dieselmotor werkt op een dynamo type M AR8/CA6, die de elektrische energie voor de zes motoren met seriebekrachtiging levert. Deze zijn in de draaistellen ondergebracht en werken via een direct op het onderstel aangebrachte aandrijving op de wielstellen. Zijn drieassige draaistellen hebben radiaal instelbare eindwielstellen en een opzij verschuifbare middelste wielstel. De twee eindmachinistencabines zijn via een gang door de machineruimte met elkaar verbonden. De locs waren oorspronkelijk alleen bedoeld voor gebruik in Groot-Brittannië, daarom zit de machinist aan de linker- in plaats van de rechterkant. Met een topsnelheid van 120 km/h houden ze ook op geëlektrificeerde hoofdtrajecten andere treinen bij. Vanwege de van 1 januari 2009 strenger geworden uitlaatgasbepalingen moest deze typeserie in 2005 worden herbewerkt, om te kunnen voldoen aan de geldende Europese uitlaatgasnorm fase IIIa. Zo ontstond eind 2005 de emissiearmere variant JT42CWRM (in Groot-Brittannië: JT42CWR-T1) met geoptimaliseerde, 2.420 kW sterke dieselmotor 12-710G3B-T2, betere geluidsisolatie in de machinistencabine en optionele inbouw van een klimaatregeling, een derde deur aan een kant vanwege gedeeltelijk wegvallen van de doorgaande zijgang in de locomotiefbehuizing, tweedelige zijruiten in de machinistencabine en grotere ventilatorjaloezieën. De eerste spoorwegmaatschappij die de Class 66 naar Duitsland haalde, was Häfen und Güterverkehr Köln AG (HGK), tegenwoordig RheinCargo GmbH & Co. KG (RCH). In 1999 huurde deze spoorwegmaatschappij in eerste instantie twee locs als DE 61 en 62, die zij vervolgens in 2000/01 kocht. Bijna tegelijkertijd werd de Class 66 ook in andere Europese landen geïntroduceerd en vindt men deze locs tegenwoordig in Frankrijk, België, Denemarken, Nederland, Luxemburg, Noorwegen, Polen en Zweden. Er kwamen zelfs 41 exemplaren van de JT42CWRM in Egypte terecht. Tot aan de beëindiging van de productie in 2016 zijn aan Europese klanten in totaal 651 exemplaren geleverd, waarvan 436 machines als JT42CWR en 215 exemplaren als JT42CWR(M/-T1). Veel Class 66's behoren toe aan leasingmaatschappijen, zoals Porterbrook Leasing Company, Eversholt Rail, Beacon Rail Leasing of Macquarie European Rail, die de locs verhuren aan derden in veel Europese landen. Kleurstellingen en opschriften zijn daardoor zeer verschillend en veranderen continu.